Trogir
to jedna z pereł dalmatyńskiego wybrzeża, otoczona wodami Adriatyku, z plątaniną uliczek, labiryntem przejść, zabytkowymi kościołami i pałacami. To „miasto-muzeum” zauroczy każdego, kto zobaczy je pierwszy i kolejny raz. Pamięta ono czasy starożytnych Greków, antycznych Rzymian i panowanie Lwa Weneckiego. Tu pozostał też duch Napoleona i Franciszka Józefa.
Na maleńkiej wysepce położonej między lądem stałym a wyspą Čiovo, w III w.p.n.e. narodziła się maleńka osada. Założyli ją greccy koloniści i nadali jej helleńską nazwę Tragurion, która w wolnym tłumaczeniu znaczy Kozia Wieś. To ona dała początek dzisiejszemu miastu.
Trogir charakteryzuje bogactwo zabytków z różnych epok: pałace szlachty trogirskiej, loża miejska, pałac książęcy, twierdze i pozostałości murów miejskich, które kiedyś okalały miasto i broniły swoich mieszkańców przed złowieszczymi atakami agresora. Prym w mieście wiodą zabytki sakralne, wśród których bez wątpienia wyróżnia się katedra św. Wawrzyńca, znana też jako katedra bł. Jana. Ulokowana jest na placu, w samym sercu starówki i stanowi, wraz ze wspaniałym portalem mistrza Radowana, symbol miasta. Trogir jest wyjątkowym miejscem, gdzie zderzają się różnorodne kultury, które zarazem idealnie ze sobą harmonizują. Nie bez powodu, w roku 1997, miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO.